UNESCO Werelderfgoed Schokland, we zijn er trots op!
Onze dagbestedingslocatie ligt op Schokland, het voormalige eiland in de Zuiderzee. Dit vinden wij, maar onze deelnemers ook, best wel een beetje speciaal. Je zult ons daarom ook regelmatig een wandeling zien maken om te genieten van de natuur, de vergezichten en de rust die er op Schokland heerst. Naast dat we genieten zijn we ons ook erg bewust dat we de natuur schoon moeten houden. We maken daarom ook vaak de wandelpaden en de berm schoon van zwerfvuil of maaien het hoge gras zodat toeristen kunnen blijven genieten..
Geschiedenis
Ooit lag Schokland midden in de woeste Zuiderzee, die grote delen van het eiland wegsloeg. Ondanks het dreigende water en de armoede woonden er mensen. Van de prehistorie en de middeleeuwen tot in deze tijd.
Deze mensen lieten allerlei sporen achter, die je vooral in de bodem van Schokland terug kunt vinden. Deze sporen zijn zo oud - soms wel duizenden jaren - dat we ze archeologische bodemschatten noemen. Archeologie is de wetenschap die overblijfselen van oude culturen bestudeert. Hierdoor kunnen we een kijkje nemen in het verleden, hoe de mensen toen leefden.
Bodemschatten
De bodemschatten van Schokland zijn gelukkig goed bewaard gebleven. In de rijke bodem vind je nog steeds veel resten van jager-verzamelaars en boeren die langs de rivieren woonden. Tot ongeveer 1450 was Schokland trouwens geen eiland maar een moerassig veengebied met hier en daar wat droge heuvels. Waarschijnlijk was het hele gebied rond Schokland al voor de veertiende eeuw klaargemaakt voor landbouw. Toen het opkomende water grote stukken veenland wegsloeg, werd het een schiereiland. Schokland werd pas een echt eiland toen de Zuiderzee het laatste stuk opslokte.
De bewoners
Op Schokland woonden 12.000 jaar geleden al mensen. Ze leefden er als jager-verzamelaars en vissers. In de middeleeuwen (500 tot 1500 na Chr.) zijn het vooral boeren die hier veehouden en graan verbouwen. Vanaf de 12de eeuw wonen de bewoners op door de mens gemaakte terpen: Zuidpunt, Zuidert, Middelbuurt en Emmeloord. Bij hoog water of een stormvloed zijn deze heuvels de enige veilige plekken op het eiland. In de 17de eeuw gaat het minder met de landbouw door het verlies van land aan de zee. Dan worden handel, scheepvaart en vooral visserij steeds belangrijker.
Eiland op het droge
In 1859 verliezen de eilanders de strijd tegen het water voorgoed... De regering besluit dat de bewoners het eiland moeten verlaten. Niet alleen door het blijvende gevaar van overstromingen maar ook door de armoede. De ongeveer 635 'Schokkers' verhuizen naar de vaste wal. Schokland blijft bestaan maar wordt in 1942 met de inpoldering van de Noordoostpolder, een eiland op het droge.
Werelderfgoed Schokland
En zo ontstond een unieke plek: Werelderfgoed Schokland. Een archeologisch monument in de polder, met sporen van menselijke aanwezigheid tot wel 10.000 jaar geleden.
(bron: www.schokland.nl)
Ooit lag Schokland midden in de woeste Zuiderzee, die grote delen van het eiland wegsloeg. Ondanks het dreigende water en de armoede woonden er mensen. Van de prehistorie en de middeleeuwen tot in deze tijd.
Deze mensen lieten allerlei sporen achter, die je vooral in de bodem van Schokland terug kunt vinden. Deze sporen zijn zo oud - soms wel duizenden jaren - dat we ze archeologische bodemschatten noemen. Archeologie is de wetenschap die overblijfselen van oude culturen bestudeert. Hierdoor kunnen we een kijkje nemen in het verleden, hoe de mensen toen leefden.
Bodemschatten
De bodemschatten van Schokland zijn gelukkig goed bewaard gebleven. In de rijke bodem vind je nog steeds veel resten van jager-verzamelaars en boeren die langs de rivieren woonden. Tot ongeveer 1450 was Schokland trouwens geen eiland maar een moerassig veengebied met hier en daar wat droge heuvels. Waarschijnlijk was het hele gebied rond Schokland al voor de veertiende eeuw klaargemaakt voor landbouw. Toen het opkomende water grote stukken veenland wegsloeg, werd het een schiereiland. Schokland werd pas een echt eiland toen de Zuiderzee het laatste stuk opslokte.
De bewoners
Op Schokland woonden 12.000 jaar geleden al mensen. Ze leefden er als jager-verzamelaars en vissers. In de middeleeuwen (500 tot 1500 na Chr.) zijn het vooral boeren die hier veehouden en graan verbouwen. Vanaf de 12de eeuw wonen de bewoners op door de mens gemaakte terpen: Zuidpunt, Zuidert, Middelbuurt en Emmeloord. Bij hoog water of een stormvloed zijn deze heuvels de enige veilige plekken op het eiland. In de 17de eeuw gaat het minder met de landbouw door het verlies van land aan de zee. Dan worden handel, scheepvaart en vooral visserij steeds belangrijker.
Eiland op het droge
In 1859 verliezen de eilanders de strijd tegen het water voorgoed... De regering besluit dat de bewoners het eiland moeten verlaten. Niet alleen door het blijvende gevaar van overstromingen maar ook door de armoede. De ongeveer 635 'Schokkers' verhuizen naar de vaste wal. Schokland blijft bestaan maar wordt in 1942 met de inpoldering van de Noordoostpolder, een eiland op het droge.
Werelderfgoed Schokland
En zo ontstond een unieke plek: Werelderfgoed Schokland. Een archeologisch monument in de polder, met sporen van menselijke aanwezigheid tot wel 10.000 jaar geleden.
(bron: www.schokland.nl)
